پرچم عشق همین گوشه پیراهن توست

فضیل عیاض که از عرفای معروف زمان خویش بود، حکایت می کند که روزی درویشی به حقیقت توانگر و به ظاهر تنگ دست، ریسمانی از کار عیال خویش برداشته آن را به یک درهم بفروخت و خواست که با آن خوراکی تهیه کند. ناگاه دو نفر را دید که با یکدیگر به سختی نزاع می کنند.

ما چه میدانستیم دل هر کس، دل نیست (1)

من عاشقی کردم، تو اما سرد گفتی:
از برف اگر آدم بسازی، دل ندارد! (2)

گفته بـــودم بی تو می میــرم ولی ایــن بار ، نه
گفته بـــودی عاشقـــم هستی ولی انگــار ، نه

هـــرچه گویی "دوستت دارم" به جز تکرار نیست
خو نمی گیــــرم به این تکــــرارِ طوطیــــوار ، نه

اگه عاشق کسی باشی، تا عاشقشی، ازش ناامید نمیشی
مگه اینکه یه جایی دیگه بِبُری! محبتت تموم بشه!
وگرنه تا این محبت باشه، پاش وامیستی!

فراموش کن طلوع خورشیدی در کاره
فراموش کن برای فردا میخوای چیکار کنی
گاهی برگرد و به عقب نگاه کن!
اگه جایی چیزی رو جا گذاشتی، باید برگردی و درستش کنی!

وقتی کسی را میخواهی
با هر بار خواستنش از عمق جانت
و هر بار تلاش برای رسیدن به او
یک قدم از نخواستنش دور شده ای!

ما دیر رسیدیم به هم
خیلی دیر
آنقدر که پاهایم برای رسیدن به تو
می دود اما نمی رسد

اینو به خاطرت بسپار:
همیشه به آدما به اندازه ای محبت کن
که بعدش مجبور نشی بهشون ثابت کنی که
یه احمق نیستی!

بگذار حرمت عشق را به بازیهای مسخره شان بگیرند
با حرمت خدای عشق چه میکنند؟!
بگذار نفس آدمیت در درک همین معنا بماند
برای آدمها، حرف زدن از عشق، ناروا بود

دز زندگی هیچ چیز مهمتر از این نیست که
با قلب و وجدان خودت در آرامش باشی

"کارین مونسن"

قرآن رو میزاریم کنار
دین رو میزاریم کنار
خدا و پیغمبر رو هم میزاریم کنار
انصاف بده!
این انسانیته؟!

منو به حال من رها نکن
تو که برای من همه کسی

اگه هنوزم عاشق منی
چرا به داد من نمیرسی؟

ای دل نا آرام
صبر کن
اندکی صبر کن
برای مردن همیشه وقت هست

کنون که صاحب مژگان شوخ و چشم سیاهی
نگاه دار دلی را که برده‌ای به نگاهی

مقیم کوی تو تشویش صبح و شام ندارد
که در بهشت نه سالی معین است و نه ماهی

منت خدای را عزوجل
که طاعتش موجب قربت است و
به شکر اندرش مزید نعمت.
هر نفسی که فرو می رود ممد حیات است و
چون برمیاید، مفرح ذات.
پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و
بر هر نعمتی شکری واجب.